Hey ik ben Maan! Ik ben 16 jaar en zwanger van mijn zoontje. Sinds een tijdje woon ik op de Hadassa hoeve. Graag wil ik een klein deel van mijn leven vertellen om zo misschien andere meiden te helpen. Maar ook om mezelf te helpen om meer trots te mogen zijn op mijn zwangerschap.
Ongeveer een halfjaar geleden kwam ik erachter dat ik zwanger was van mijn vriend. Toen was ik ongeveer 7 weken zwanger. Het was behoorlijk pittig voor mij om met dat nieuws om te gaan. Mijn moeder is pas overleden en goed contact met mijn vader had ik niet.
Ik heb het mijn vriend als eerste verteld, 1 dag nadat ik de test had gedaan. Zijn reactie verbaasde me, want hij was ontzettend blij. Waar ik blij mee was, maar ook gek vond. Mijn zus waar ik goed mee kan heb ik het 2 dagen daarna verteld. Ik wist niet wat ik moest doen en ik schaamde me dood.
Haar reactie verbaasde me niet, ik moest het mijn vader vertellen.
Hij was de enige die mij kon verder helpen. Ik heb het toen nog een week of 6 voor me gehouden voordat ik het mijn vader vertelde. Ik plofte op de bank naast hem neer en begon vol spanning mijn verhaal te delen. Ik jankte alles uit. Ik vond het doodeng want ik had hem het leven al moeilijk gemaakt door mijn gigantische pubergedrag. Van abortus is mijn vader een zware tegenstander, en ik ook. Dus daar dacht ik sowieso niet aan. God heeft mij wel dit kindje gegeven, en vertrouwd het mij dus toe. Het was voor mijn vriend en mij even flink zoeken hoe we dit gingen doen. We hadden zo onze meningsverschillen en waren druk aan het zoeken hoe we onze draai konden vinden. Maar dat hij mij ging helpen en me niet in de steek ging laten was ik heel zeker van.
Het werd mij al snel duidelijk dat ik niet meer thuis kon wonen, en ik een nieuwe woonplek moest zoeken. Voor mij en de kleine. Mijn zus kende de Hadassa hoeve en ik zocht informatie op. Al snel kreeg ik gesprekken op de hoeve door een instantie dat mijn familie al langer hielp. Na een tijdje wachten kreeg ik een telefoontje dat ik er over een maandje terecht kon. Ik was enorm blij want nu kan ik me rustig en goed voorbereiden op de komst van de kleine. Ook had ik nu rustig de tijd om naar de verhuizing toe te leven.
Ik woon er nu al een tijdje en ik krijg goede begeleiding. Ik heb vaak de neiging om weg te lopen van mijn problemen, gedachtes en als er druk op mij wordt gezet. Dat heb ik hier ook een aantal keer gehad. Ik ga dan of zelf een stukje lopen, met een van de meiden of begeleiding. Ik kan dan goed met ze praten en dat helpt mij. Ik ben blij met de vrijheid die ik hier heb, er wordt hier weinig of geen druk op mij gezet. Ze helpen me goed met alle regelzaken en voorbereidingen voor de kleine straks en als ik ergens moeite mee heb of ergens over wil praten krijg ik de ruimte. Ik ben blij dat ze me ook ondersteunen met de relatie met mijn vriend. Dat we elkaar vaak genoeg zien en ik hem er goed bij betrek. Onze relatie is nu gelukkig heel erg goed en sterk. We kunnen overal over praten en we staan samen echt sterker dan alleen.
Ik zie mijn vriend twee dagen in de week. De ene dag koken we samen in Granny’s Barn (Tea House naast de Hoeve). Op de andere dag ga ik naar zijn huis en zie ik mijn lieve schoonfamilie. Wat mij altijd erg goed doet. Ik heb veel steun aan mijn schoonfamilie. Het contact met mijn eigen familie gaat ook beter, het contact met mijn vader is goed. Ik ben af en toe een weekendje bij mijn vader, broers en zussen. En dat is fijn. Ik ben blij met de vrijheid en begeleiding die ik hier krijg. Dat ik kan zijn wie ik ben zonder dat er over mij geoordeeld wordt. Hier ben ik enorm dankbaar voor.
Waar ik eerst voor mijn problemen wegrende, leer ik nu om het aan te gaan en ik hoop dat ik dat straks zelf kan doen. Mijn droom is uiteindelijk over 1 of 2 jaar samen met mijn vriend te trouwen. Dat we ons eigen plekje hebben en samen als een gezinnetje kunnen leven en voor onze zoon zorgen. Ook hoop ik samen God beter te leren kennen in ons leven. En misschien wel meer kinderen te kunnen krijgen. Ik kijk uit naar de toekomst 🙂