Ik ben Roos, 21 jaar en ik ben geboren en getogen in een Overijsselse stad. Sinds februari 2019 woon ik op de Hadassa hoeve. Door het vertellen van mijn levensverhaal hoop ik andere meiden te laten zien dat ze niet alleen zijn. En misschien helpt mijn verhaal zelfs iemand om hulp te gaan zoeken.
Graag wil ik wat vertellen over mijn zelfbeeld. En een eigen plek vinden. Mijn zelfbeeld is niet heel goed. Ik vind mezelf te dik en eigenlijk niet goed genoeg. Ik mag nu leren dat dit niet waar is en dat iedereen goed is op zijn of haar manier, en dat schoonheid ook zeker van binnen zit.
Mijn lage zelfbeeld is eigenlijk gekomen toen mijn ouders gingen scheiden. Ik wist niet meer wat mijn thuis was en moest continu zoeken naar mijn eigen plek. Het liefste was ik bij mijn beide ouders, maar dit kon natuurlijk niet meer. Hierover heb ik niet durven praten met mijn ouders, want ze hadden het al moeilijk genoeg met hun eigen situatie, dacht ik. Al snel kreeg ik een vriend en was daarom vaak weg van huis. Ik dacht dat dit de beste oplossing was, want zo hoefde ik niet te kiezen tussen mijn ouders. Uiteindelijk ging de relatie uit, en voelde ik mij wanhopig omdat ik weer moest gaan kiezen tussen mijn ouders.
Er volgde een periode van onrust en depressieve gevoelens, ik had nergens meer zin in en puf voor. Mijn ouders zagen dit ook, waardoor we samen naar de huisarts zijn gegaan. Toen kreeg ik goede hulp. Ik ben gaan praten met therapeuten en dit heeft mij geholpen om beter in mijn vel te zitten. Thuis ontstonden er helaas veel ruzies tussen mijn broers en mij. Daarom wou ik vluchten naar het andere huis, zodat ik rust had. Uiteindelijk was ik niet meer tegelijk met mijn broertje in hetzelfde huis. Dit ging beter, maar ik ben toen alsnog op mijzelf gegaan met ambulante begeleiding, omdat we allemaal dachten dat dit de beste oplossing was.
Toen heb ik mensen leren kennen waar ik veel steun aan heb gehad. Helaas voelde ik mij nog steeds niet beter, en ben ik weer opnieuw gaan praten met therapeuten. Ik kwam vaker niet dan wel op afspraken, omdat ik dacht dat ik het zelf wel kon oplossen. Toen kwam ik eigenlijk steeds verder in de problemen. Samen met mijn ouders en begeleiding besloot ik te zoeken naar een andere plek met meer begeleiding om mij heen. Zo ben ik uiteindelijk bij de Hadassa hoeve gekomen en het gaat nu al beter met mij. Ik zit beter in mijn vel en durf alles te delen met mijn begeleiding.
Daarom wilde ik naar de Hadassa hoeve, omdat het niet goed ging met mijzelf. Ik had nergens zin meer in, werkte niet en had eigenlijk geen doel meer in mijn leven. Eigenlijk zorgde ik in deze periode helemaal niet goed voor mijzelf. Ik kwam binnen als een verlegen meisje die dacht: ‘Ooit komt het wel goed.’ Al snel merkte ik dat het moeilijker was dan ik dacht. Ik meldde mij vaak ziek omdat ik het te moeilijk vond om te werken, omdat ik dat een tijd niet had gedaan. Ik heb nu veel geleerd over mijzelf. Ik meld mij pas ziek als ik ook echt ziek ben, want ziek zijn is echt saai. Hele dagen op je bed liggen en niemand zien, doe je pas als je echt ziek bent. Ik heb geleerd dat wat ik hier doe, later in mijn eigen leven ook nodig is. Hiermee bedoel ik werken en goed voor mezelf zorgen. Het zijn eigenlijk de normale dagelijkse dingen, die ieder mens doet.
Ik wil hier graag bereiken dat ik van mezelf houd, zoals ik ben. Ook wil ik graag een studie gaan volgen als ik in fase 3 zit. Ik denk door wat ik hier allemaal leer, het op school ook echt kan gaan vol houden en mijn diploma kan halen van het mbo. Ook wil ik graag een eigen plekje waar ik voor mijzelf kan zorgen. Ik geloof dat dit kan, omdat ik nu leer hoe ik voor mijzelf kan zorgen en dat ik mensen mag inschakelen wanneer ik hulp nodig heb. Je kunt natuurlijk niet alles zelf maar oplossen.