Hoi, ik ben Ruth. De afgelopen jaren, voordat ik hier op hoeve kwam wonen, heb ik veel hulpverlening gehad. Als kind heb ik veel traumatische gebeurtenissen meegemaakt. Ik heb vaak het gevoel gehad geen controle te hebben over de dingen die mij overkwamen. Hierdoor heb ik in de loop van de jaren een angststoornis ontwikkelt. Ik voelde me niet meer veilig in deze wereld. Ik durfde niet meer uit huis te gaan. Ik ging niet meer naar school, naar vriendinnen of zomaar iets ondernemen. Angst speelde een enorme rol in mijn leven en ik vond het erg lastig om de dagen door te komen. Ik was depressief en zat in een groot sociaal isolement. Ik kreeg therapie om mijn angststoornis aan te pakken en ontving veel hulp op school. Door de therapieën heb ik deels geleerd om mijn angst onder controle te houden en om te gaan met de situaties waarin ik angst ervaarde.

Met goede moed begon ik op de middelbare school. Het jaar was erg pittig. Mijn ouders waren in de zomer voor klas 1 gescheiden, we waren verhuist en mijn vader en moeder kregen beiden een nieuwe relatie. Ik had geen ruimte in mijn hoofd om dat te verwerken en een plek te geven. Het kostte me enorm veel energie om alles wat ik had geleerd in therapie elke dag toe te passen. Na het eerste jaar op de middelbare was ik op. De angststoornis beheerste mijn leven en ik was erg depressief. Het leek alsof ik weer terug bij af was.

In de zomer voor klas 2 zijn er weer veel heftige dingen gebeurd in mijn leven. De vriend van mijn moeder begon ons te bedreigen en te stalken waardoor we niet meer veilig waren, mijn relatie met mijn vader liep niet goed en ik voelde me nergens meer veilig. Dit was allemaal basis voor mijn angststoornis om mij nog meer te beheersen. Het ging snel achteruit met mij en na een paar weken werd ik opgenomen in een kliniek. Daar kreeg ik verschillende therapieën voor mijn depressie en angststoornis. Na 9 maanden een intensief traject te hebben gevolgd zat mijn behandeling er op en begon het ‘echte’ leven weer. Ik was toen 15.

Mijn angststoornis en depressie waren verminderd. Ik had weer hoop voor de toekomst. Na een jaar  van alles te hebben geprobeerd qua school en daarin veel tegenslagen te hebben ervaren kreeg ik na veel knokken vrijstelling van school. 1 jaar lang hoefde ik niet naar school en kon ik tot rust komen na alles wat er was gebeurd. Het jaar dat ik niks hoefde was precies wat ik nodig had. Ik had eindelijk de tijd om te verwerken en te rouwen over alles wat er was gebeurd. Ik kreeg wekelijks ambulante hulp en volgde therapieën waarin ik leerde alles een plekje te geven en leerde ik omgaan met mijn angststoornis. Ik groeide door positieve ervaringen, waardoor mijn angst verminderde. Doordat er ruimte in mijn hoofd ontstond, kon ik weer vooruit kijken.

Na 1 jaar vrijstelling begon ik weer met goede moed aan school. In het begin ging dat goed maar na een poosje begon mijn energie af te nemen doordat ik steeds maar moest strijden in mijn hoofd tegen de angsten. Na een paar maanden liep ik weer vast en stopte ik met school. Om toch in de maatschappij te blijven meedoen ben ik gestart met vrijwilligerswerk. Ik zorgde dat ik situaties aan bleef gaan waarin ik angst ervaarde en ik groeide daarin.

Dit ging best goed, maar helaas bleef de angststoornis dusdanig spelen in mijn leven, dat ik niet kon doen wat ik zou willen. Daar wilde ik graag van af en ik geloofde inmiddels ook dat dat mogelijk was. Maar daarbij had ik toch weer hulp nodig… Dat realiseren vond ik eerst best moeilijk. Ik had de tijd van hulpverlening afgesloten en dacht dat ik klaar was om verder te gaan met mijn leven. Ik moest er niet aan denken om weer hulp te krijgen en weer in een “kliniek omgeving’’ te zijn. Maar omdat ik alweer een jaar bezig was om dingen op te bouwen en graag verder wilde ben ik toch maar weer over hulp gaan nadenken.

Toen kwam Hadassa hoeve op mijn pad. De Hoeve is in veel opzichten anders dan dat ik gewend ben. Het gevoel van in een kliniek te zitten waar ik zo bang voor was, heb ik niet. De Hoeve is gezellig ingericht zodat het voelt als een thuis. Samen met de andere meiden draag je zorg voor het eten, huishouden en al het andere wat bij het dagelijks leven hoort. Met mijn persoonlijk begeleider heb ik gesprekken en ben ik aan het onderzoeken waar mijn angst nou eigenlijk vandaan komt. Ik leer om te gaan met dingen in het dagelijks leven waar ik tegenaan loop. Op de Hoeve leer ik te bouwen op mijzelf in de situaties die ik spannend vind, niet op de omgeving om mij heen. Hierdoor krijg ik zelfvertrouwen en nemen mijn angsten af. In voorgaande hulpverlening heb ik geleerd om vooral zoveel mogelijk zekerheid in te bouwen in de omgeving om mij heen zodat ik dingen kon doen die ik spannend vond. Maar realiteit is dat je nooit controle kunt krijgen op je omgeving. Op de Hoeve leer ik steeds meer over mijzelf en leer ik de dingen in te zetten die ik in voorgaande hulpverlening heb geleerd. Met als doel zelfstandig leven, zonder dat angst in de weg staat.

Ik kijk positief naar de toekomst. De dingen die ik hoopte te leren op de Hoeve zijn werkelijkheid geworden en ik groei enorm in mijn uitdagingen van het leven. Over 5 jaar zie ik mijzelf wonen in een eigen huis, heb ik een opleiding afgerond en een leuke baan gevonden. Ik ga er alles aan doen om dat mogelijk te maken!

-Ruth